W tegorocznym Orędziu na Wielki Post (szczególnie bliskim osobom pragnących iść za Chrystusem) Papież Franciszek wyprowadza wszystkich, wraz z Jezusem i trzema Apostołami, na Górę Przemienienia Pańskiego – miejsce szczególnego rodzaju rekolekcji, mających przygotować Apostołów, a za nimi cały Kościół, do spotkania z Bogiem twarzą w twarz; spotkania, które w całej pełni nastąpi kiedyś w wieczności, teraz zaś może być „przeczute” w przebłysku duchowego objawienia.
Te przebłyski Bożej łaski mają dodać słabym ludzkim ciałom, sercom i duszom sił niezbędnych do pójścia za Jezusem drogą krzyża. Tylko bowiem ta droga prowadzi do Zmartwychwstania: „Jeśli kto chce pójść za Mną – mówi Jezus – niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje! Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je” (MK 8 34, 35).
Trzeba więc nam wejść w rozpoczynający się Wielki Post jak na Górę Tabor, tak jak to robiły przed nami i nadal robią pokolenia Chrystusowych uczniów. Jak zauważa Ojciec Święty, każda droga na górę jest trudna – wymaga wysiłku, ofiary i koncentracji. Tylko za taką cenę można oglądać roztaczające się ze szczytu widoki.
Dlatego obudźmy w sobie zapał! Zachęcajmy samych siebie! Módlmy się o Bożą pomoc już u podnóża góry!:
„Dalejże, marny człowieczku! Opuść na chwilę twoje zajęcia, uchyl się nieco od nawału twych myśli. Odrzuć ciążące ci troski, odłóż pochłaniające cię prace. Zajmij się choć trochę Bogiem, spocznij w Nim przez chwilę.
Wejdź do wnętrza swego serca, wyklucz wszystko, co nie jest Bogiem i co nie prowadzi do Niego. Zamknij wejście i szukaj Jego samego. A teraz, o moje serce, przemów do Boga i powiedz: Oblicza Twego poszukuję, „szukam, Panie, Twojego oblicza”. Panie, mój Boże, pouczaj teraz moje serce, gdzie i jak Cię szukać, gdzie i jak Cię znaleźć” (św. Anzelm Proslogion).